Dejavu

Yangın yeri misaliyim

Kimsenin bilmediği bir efkarın pençesinde

Kurşun kadar ağır yaralarım

Düşüyorum duyuyor musun?

Evreni tavaf eden yıldızlar kadar uzak

Ve de yapayalnız üşüyorum,

Kelimelerin büyüsüyle irkildiğim bu sulak coğrafyada

Umutlar ekiyorum çolak topraklara

Temiz bir sayfayla başladığım yolculuğumda

Akan mürekkep imgeleri solduruyor düşlerimi

Hani kimse ölmeyecekti?

İmitasyon yarınlarda

Simülasyon bir gerçeklikti ölüm

Ve dejavu...

Tekrar tekrar yaşadığım anlar dahil

Feleğin çemberi dar geldi kalabalık sancılarıma,

Soğuk bir tabut gibi yüreğim

Alışamadım bu dünyanın rutinine

Yaşımı alırken her mevsim

Karışamadım soğuk ve sıcak iklimlere

Kedi mırnavlığında sürtünüp durdum yalnızlığıma,

Hani ayrılık yoktu ölümden gayrı

Kurgusu iyi işlenmemiş bir filmin baş karakteri edasıyla soruyorum sana...

Hani ayrılık yoktu!?