Yazık Oldu Artin Bey'e
Yazık oldu Artin Bey'e,
uzanıp yatmış
sessiz,sedasız
yeşil gecede.
Tuhaftır hikayesi,
anlatamam sizlere.
Kaldırımda serilmiş
ay ışığına karşı.
Öyle ölürdü Artin Garibyan
her akşam dokuz sularında,
Abidei Hürriyet caddesinde.
Yine düşmüş,dağılmış
Ermeni Artin.
En son düşüşü
olmalıymış zavallının
o Nisan ayı'nın
yirmisekizinde.
Yalnız Kısır ağlardı
başının üstünde
ve yalardı kömür yüzünü,
yıldızların pırıltılı
ağırlığı altında.
Yaşamak zordu
Arto Garibyan
şu açlar dünyasında.
Hangi kapıyı çaldınsa,
ürpetirdi geceleri
iyimserliğin ve yoksulluğun.
Yarın öleceğim derdin hep
ve korkuturdun beni
kusturucu sarhoşluğunla.
Bindokuzyüzyetmişiki değilse,
bindokuzyüzyetmişüç,
Şubat değilse Nisan,
Salı değilse Cuma
ve hep öyle ölürdün
şu açlar dünyasında.
Bir türlü
çıkmıyorsun aklımdan.
Ölünecekse sarhoş ölünmeli derdin
küstahça yaşamaktansa.
Ve benimsedin ölümü
gökyüzünün aydınlığına
uzanmak için.
En son düşüşündü
o Nisan ayı'nın
yirmisekizinde.
Ağlardı Kısır yapayalnız
başının üstünde.
Ve bakardın bir türlü uyanmayan
Abidei Hürriyet caddesine
ve bakardın kaldırımlardan bize
tebeşir, yenik, yorgun gözlerinle.
IOANNIS BOZIKIS
Bir Boğaz Vakti
Atina – 2005
ISBN: 960-630-777-8
Bir türlü çıkmıyorsun aklımdan. Ölünecekse sarhoş ölünmeli derdin küstahça yaşamaktansa. Ve benimsedin ölümü gökyüzünün aydınlığına uzanmak için.
Dünyanın gerçek yüzünü görenler için ölüm tek çaredir benim düşüncem bu yöndedir Kimse ölmek istemez tabi ki birde ölmek isteyenin gözüyle görmek gerekir tebrik ederim Saygılarımla selamlar
Tebriklerimle
Sade, hikâyevari, okunası bir şiir. Şiirin başlığı etkiledi ilk beni. Okuduğuma pişman olmadım. Güne düşmeyi hak etmiş. Tebriklerimle.
..çok mutlu oldum İoannis Hocam öykünün dokunaklı olmasının yanında naifliği ve sadeliği içine işliyordu yüreklerin bir de tasvirinde dizelerin çok kutlarım ''Yazık OLdu Artin Bey'e'' şiirinizi..gün parlak ve aydınlık seyreltiyor düşündükçe şiire çöken hüznü..tebriklerimle...
Artin Garibyan içimizden biri, yaşadı, geldi geçti işte, kimi mutlu, kimi umutlu, kimi hüzünlü... Belki sevdi de sevilmedi, ama yine de kopmadı bırakmadı yaşamayı, tutundu sımsıkı hayata, bir yerde dur denileceğini de bile bile... Öyküsel şiirleri seviyorum gerçekten. Kutlarım içtenlikle güne yakışan bu şiirinizi İoannis Usta...